Interview with Mihalis Safras

USM Archives

Editor Panos Karatzas

Sun 10 Apr 2016

Producer and remixer with releases on labels like Trapez Ltd, Great Stuff Recordings, Save Records, Material and remixes for artists like Dubfire, Martin Eyerer, Butch, Mauro Picotto and many others gives us an exclusive interview in this issue. We talked about his first steps in music, how he started and how he came to own one of the most famous labels in the world, the Material.
Hi Michael and thank you for your time.

First of all, I would like to ask you where does this inspiration and passion for music come from. Was it something that suddenly came to your life and drew your attention so much as to become your profession or was it a goal that you always had and you just managed to achieve?
Certainly, it did not happen by chance or, as we say in Greece: “Accidental? I don’t think so”.
I remember that when my cousin was 8 years old, he asked from his parents toys as gifts while I was asking for mixers and turntables. So the “virus” was in me. Of course, you have to work a lot in order to succeed in something and I think this is where I've succeeded. I am a workaholic and the funny thing is that I like it.

You and your partner Mark Broom have created Material. Did you ever expect it to have so much popularity and that it would gain a place in the 100 most famous labels in the world, according to Resident Advisor All Time Poll?
Material recently became 5 years old. In your opinion, how will it progress in the next 5 years?
When we started the label, I was completely sure that we didn’t start it for fun. It is a company which makes us happy because of its upward development but above all because we release music that we like. Material being among the 100 best labels in accordance with RA (# 60), is something that I did not believe until I saw our roster. We celebrated the first five years with a triple album, so we might celebrate the next five with a six fold.

How do you feel that Apple, a company so important and famous around the world, chose your track La Samba for their campaign for iPhone?
When I received iPhone for free, I was ever happier. (Laughs)

Do you think that clubbing in Greece is still alive or is it something that is slowly dying? What do you think about Greek Clubbers?
I think I've said it in previous interviews that the case of Greece is very special. We have many kinds of traditional music such as bouzoukia. Such thing does not exist abroad. Thus, the electronic music is something degraded in Greece. There are no proper and clean clubs that are not based on something other than drugs. So the people who go to these clubs are not going just for the music. Nevertheless, I think that Greek clubbers are among the most enthusiastic and there are many who are aware of the electronic scene better than many Europeans.

Did you have any knowledge of music when you started music production or did you start entirely from 0? What advice would you give to newcomers?
The only basis I had when I started was that from 13 years old I went out to clubs because I liked electronic music. I “melted” the soles of my shoes on many clubs. Definitely, I think that if someone wants to do something and fights for it, he will succeed. So, after strong doses of music myself, I sat down for days trying to make my own tracks. I think the only recipe for the old and new ones is working hard for what you love and sooner or later you will be rewarded. Safras the philosopher…(Laughs)

Several gigs abroad, from Europe to America. But we have not heard you in Greece, something quite strange. How would you feel if a gig occurred in our country?
I think is it relatively known that I was playing from 2001 to 2004 in several clubs of Athens (Umatic, Soda, Venue), After personal decision I stopped playing or accepting any proposals to play in Greece. I have constantly proposals and for considerable offers but for the last 6 years I reject them as it is something I am not interested in. Honestly, my agency does not like rejecting proposals, even when the fee is good. I am not doing this out of snobbery towards Greece but I think there are so many talents waiting to be discovered in clubs. But what can you say for a country that invites for 20 years now the same DJs because this is what "sells" ... It's about quality sometimes.

Παραγωγός και Remixer με releases σε εταιρίες όπως Trapez Ltd, Great Stuff Recordings, Save Records, Material και remixes για καλλιτέχνες όπως Dubfire, Martin Eyerer, Butch, Mauro Picotto και πολλούς άλλους μας δίνει μια αποκλειστική συνέντευξη σε αυτό το τεύχος. Μιλήσαμε μαζί του για τα πρώτα του βήματα στην μουσική, πως ξεκίνησε και πως κατέληξε να είναι ιδιοκτήτης σε ένα από τα γνωστότερα label του κόσμου ,την Material.
Καλησπέρα Μιχάλη και ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου.

Αρχικά, θα ήθελα να σε ρωτήσω από πού προέρχεται όλη αυτή η έμπνευση, το μεράκι και το πάθος για την μουσική. Ήταν κάτι που ήρθε ξαφνικά στην ζωή σου και σου τράβηξε την προσοχή τόσο ώστε να το κάνεις επάγγελμα ή ήταν ένα σκοπός που υπήρχε πάντα και απλά τον πέτυχες;
Σίγουρα δεν ήταν τυχαίο. Ή μάλλον, όπως λένε στην Ελλάδα: «Τυχαίο? Δεν νομίζω».

Θυμάμαι μικρός, όταν ο ξάδελφος μου ζητούσε για δώρο στην ηλικία των 8 παιχνίδια, εγώ ζητούσα μίκτες και πικάπ. Επομένως, το μικρόβιο ήταν μέσα μου. Σαφώς, για να πετύχει κάτι πρέπει να δουλέψεις αρκετά και νομίζω ότι εκεί τα έχω καταφέρει. Είμαι εργασιομανής και το αστείο είναι ότι μου αρέσει να δουλεύω πολύ.

Δημιούργησες την Material μαζί με τον συνεργάτη σου Mark Broom. Περιμένατε ποτέ ότι θα έχει ποτέ τόση μεγάλη απήχηση και ότι θα κατακτούσατε μια θέση στα 100 πιο γνωστά label του κόσμου συμφώνα με το Resident Advisor All Time Poll; Πρόσφατα, η Material έκλεισε 5 χρόνια. Πώς βλέπεις την πορεία του label και σε τι κατάσταση πιστεύεις ότι θα βρίσκεται σε αλλά 5 χρόνια από τώρα;
Όταν ξεκινήσαμε το label, ήμουν σίγουρος ότι δεν το ξεκινήσαμε για πλάκα. Είναι μια εταιρία που μας κάνει χαρούμενους καθώς έχει ανοδική πορεία αλλά πάνω από όλα γιατί κυκλοφορούμε μουσική που μας αρέσει. Το να κατέχει η Material μια θέση στις 100 καλύτερες εταιρίες, συμφώνα με το RA (#60), είναι κάτι που όταν το είδα δεν το πίστευα. Όταν όμως είδα το ρόστερ μας, κατάλαβα που οφείλεται. Τα πρώτα πέντε χρόνια τα γιορτάσαμε με ένα τριπλό άλμπουμ. Άρα νομίζω τα επόμενα πέντε ίσως τα γιορτάσουμε με ένα εξαπλό…

Πώς νιώθεις που η Apple, μια εταιρία τόσο σημαντική και γνωστή σε όλο τον κόσμο, επέλεξε το κομμάτι σου La Samba για μία από τις καμπανιές της για το iPhone;
Όταν έλαβα τα δωρεάν iPhone χάρηκα περισσότερο.. (Γέλια)

Θεωρείς ότι το clubbing στην Ελλάδα ζει ή είναι κάτι το όποιο σιγά σιγά αργοπεθαίνει; Τι γνώμη έχεις για τους έλληνες Clubbers;
Νομίζω πως το έχω ξαναπεί σε παλαιότερες συνεντεύξεις ότι η περίπτωση της Ελλάδας είναι πολύ ξεχωριστή. Έχουμε τόσα είδη παραδοσιακής μουσικής, όπως τα λεγόμενα μπουζούκια, τα οποία στο εξωτερικό δεν υπάρχουν. Έτσι, η ηλεκτρονική μουσική είναι κάτι πιο υποβαθμισμένο στην Ελλάδα. Δεν υπάρχουν σωστά, καθαρά μαγαζιά που να μην βασίζονται μόνο στα ναρκωτικά έτσι ο κόσμος που βγαίνει μόνο για την μουσική δεν νοιάζεται. Παρόλα αυτά νομίζω ότι οι Έλληνες clubbers είναι από τους πιο ενθουσιώδεις και υπάρχουν αρκετοί που γνωρίζουν την ηλεκτρονική σκηνή καλυτέρα από πολλούς στην Ευρώπη.

Όταν ξεκίνησες την παραγωγή είχες κάποιες γνώσεις όσον αφορά την μουσική παράγωγη ή ξεκίνησες ολοκληρωτικά από το μηδέν; Τί συμβουλές θα έδινες στους νέους παραγωγούς;
Η μόνη βάση που είχα όταν ξεκίνησα τις παραγωγές ήταν ότι από τα 13 μου έβγαινα στα clubs γιατί μου άρεσε η ηλεκτρονική μουσική. Έχω λιώσει πολλές σόλες στα clubs, για να μην πω τίποτα άλλο. Σαφώς πιστεύω ότι όταν κάποιος θέλει να κάνει κάτι και το παλέψει, θα το καταφέρει.. Έτσι και εγώ μετά από γερές δόσεις μουσικής, καθόμουν για μέρες προσπαθώντας να κάνω τα δικά μου tracks. Νομίζω ότι η μόνη συνταγή για παλιούς και νέους είναι να δουλεύεις όσο πιο πολύ μπορείς για κάτι που αγαπάς και αργά ή γρήγορα αυτό που αγαπάς θα σε ανταμείψει. Σαφράς ο φιλόσοφος.. (Γέλια)

Αρκετά gigs στο εξωτερικό, από την Ευρώπη έως την Αμερική. Ωστόσο, δεν σε έχουμε ακούσει ακόμα στην Ελλάδα, κάτι το αρκετά περίεργο. Πώς θα ένιωθες αν κάποιο gig πρόεκυπτε στην πατρίδα μας; (Προσωπική ερώτηση, αν θέλεις μπορείς να μην την απαντήσεις.)
Νομίζω πως είναι σχετικά γνωστό ότι από το 2001 έως και το 2004 έπαιζα σε αρκετά μαγαζιά στην Αθήνα (Umatic, Soda, Venue). Έπειτα όμως από δική μου απόφαση, σταμάτησα να παίζω ή να δέχομαι οποιαδήποτε πρόταση για να παίξω στην Ελλάδα. Συνεχώς έχω προτάσεις, και μάλιστα με δελεαστικά ποσά, αλλά εδώ και 6 χρόνια τις απορρίπτω καθώς δεν είναι κάτι που με αφορά. Μάλιστα στο agency που ανήκω δεν τους αρέσει να απορρίπτουν προτάσεις και μάλιστα όταν το fee είναι καλό. Ειλικρινά δεν σνομπάρω την Ελλάδα αλλά νομίζω ότι υπάρχουν τόσα πολλά ταλέντα που πρέπει να αναδειχτούν σε διάφορα μαγαζιά. Αλλά τι να πεις για μια χώρα που καλεί εδώ και 20 χρόνια τους ίδιους DJs επειδή αυτό “πουλάει”... It’s about quality sometimes.