Interview with Laura Jones

Exclusive

Editor Odisseas Panierakis

Mon 4 Apr 2016

With an endless energy and a mature mind, gifted with a truly big talent and driven by a well grounded mentality, Laura Jones is smashing the dancefloors all over the world. In this interview she tells us all about her plans and how she got from enthusiastic clubber to successful DJ and producer, proving she couldn’t deserve more all the attention she gets in the scene.

The summer has started and so have the parties. Where do we find you?
I’m just about to start my Asia mini-tour this weekend. I’m playing in Bangkok and Singapore for the first time and then returning to Bali for the second time. Then I’m back in Europe for Awakenings festival in Amsterdam and Circo Loco at DC10 next week. I have a number of festivals in the UK, Croatia, Amsterdam and Hungary, as well as a two- week tour in North and South America. I’m making a return to Colombia and playing my debut gigs in Ecuador, so super excited about that, and then you’ll be seeing me pop up a few times at DC10 in Ibiza where I now base myself for the summer - and loving it.

I read in a past interview of yours that you fell in love with the scene after visiting Ibiza as a clubber. What is it, in your opinion, about Ibiza that makes it special for DJs and clubbers?
I can’t really speak for everyone, as many people see Ibiza differently. But for me, it was going to Circo Loco at DC10 and Cocoon at Amnesia every Monday that blew my mind more than anything. I was super inspired by both the DJs passing through and the music at the time. I’ve been very musical from an early age and something clicked when I spent a season out there in 2005. I also met some of the most special friends and just generally had my mind blown by this new discovery.

How does it feel when you play along with –and of course are included in- a bunch of such enormously talented DJs? What’s the first thought you have in mind after a party at DC10?
It’s a dream come true, it really is. It always makes me smile when I get to the end of my set and can’t remember one track I played. It’s almost like going into a trance, I’m definitely there more in spirit than in body.
I think when you’ve been going raving somewhere for years, it makes you have a really good intuition and feeling about what’s right and what works on the dancefloor. And I feel very blessed that I can (hopefully) be inspiring for people today just as I was nine years ago.

After having a solid and successful career, do you still feel nervous playing at new venues? Do you have a special ritual to calm down, or plan what you’re going to play? What is the procedure?
I still get nervous sometimes. It’s funny because I went through a period of not being phased at all but then I guess it’s like anything, the nerves can come and go and are dependent on how you feel in general at the time, whether you’re tired (which is quite a frequent occurrence in this job) or whatever.

I have actually taken up yoga and meditation since I started to DJ and produce full-time, and I find meditating for ten minutes before a gig really helpful. Ten minutes are enough to take some time off from your thoughts, and focus and visualize. It really does work and I can totally feel the difference when I don’t make the time to do it.

I also find it’s helpful if you go and do a sound check beforehand, as you then have a clear idea of the set-up and size of the venue and aren’t as likely to get phased by anything.
Taking some long, deep breaths is always a good one too.

What’s the greatest joy in the life of a DJ?
The greatest joy for me comes from being able to do something I’m truly passionate about and pass that passion on to the crowd and give them a release on a night out. I used to find such comfort and joy in going out and listening to my favorite DJs, and I hope I can do the same for those who come to see me.

Now, on the other side, what’s the biggest bummer in the life of a DJ?
There are two things I find the most difficult. One is the fact that it can be very tiring at times. Then, you also find yourself on a very different time schedule than that of your friends. Being away a lot of time and DJing every weekend, which is most people’s time away from the workplace.

Ultimately however, I can’t really complain. I feel very lucky to be able to do something I love. I wouldn’t change it for the world.

You’ve also done some statements about being compared mostly to other female DJs. Do you think there’s still sexism in your business? How do you see this classification of DJs according to their gender?
I definitely tend to be compared more to other women than to guys in the industry. I can understand it to an extent, as women are certainly still a minority. I recently had Marie Claire write a feature on me. The journalist who interviewed me made a point; she’d noticed there are only twelve females in the top 1000 DJs on RA and she was really shocked by the fact.

It seems that women are breaking through more than ever though, and I’m hearing of new female DJs and producers all the time so, who knows, maybe one day this will be a thing of the past.

Tell us about your ‘Embrace’ EP on Leftroom. What’s the concept behind this EP?
There isn’t a concept as such. When I go in the studio, I just make music. I don’t think it’s good to overthink the creative process. I think that one can often force this process and end up making things that aren’t naturally from the heart, from within.

Do you consciously decide to release a limited number of tracks? Unlike the flow, you’ve been quite low-key in terms of production.
I have been away on tour almost every weekend since I went full-time 3 years ago in September, so studio time has been very limited. I realise that with every track I make, my production skills are improving and that I am also evolving stylistically.

However, the process isn’t as quick as I’d like it to be. When I started teaching myself to produce I was diagnosed with a rare, incurable eye disease. So, as my skills have been developing, I have been going slowly blind and whilst I’m not going to let it stop me altogether, it is slowing down the process considerably.

I am also a big believer in quality over quantity.

I am really sorry to hear that but I must say, your so positive and dynamic attitude is truly impressive and admirable, and an inspiring example for everyone who goes through phases like yours.

What are your plans for the rest of the summer, what should we expect from you?
Production-wise, I have the Leftroom EP about to drop. This will be split across two releases; one vinyl-only and the other digital-only with remixes from Cassy and Paul Du Lac. I also have the remix of a track by Renato Ratier on Brazilian label D-Edge Recordings out this month. I have a track on a vinyl-only special edition release by Visionquest in September, as well as my own vinyl-only label that I shall be launching later this year.

Wow that’s quite a lot, we’re looking forward to all of these.
Thank you, wonderful Laura Jones!

Με μια αστείρευτη ενέργεια, ένα ώριμο μυαλό, ένα τεράστιο ταλέντο και μια αξιοζήλευτη ιδιοσυγκρασία, η Laura Jones ταράζει τα dancefloors όλου του κόσμου και παρόλη την επιτυχία, παραμένει προσγειωμένη. Σ’αυτή τη συνέντευξη μας μιλάει με κάθε λεπτομέρεια για τα σχέδιά της και για το πώς εξελίχθηκε από ενθουσιώδης clubber σε επιτυχημένη DJ και παραγωγός. Η Laura θα συνεχίσει να τραβάει την προσοχή στη σκηνή χωρίς καμία αμφιβολία- και καθόλου άδικα.

Το καλοκαίρι άρχισε, όπως και τα parties. Πού σε βρίσκουμε;
Ετοιμάζομαι να αρχίσω τη mini-tour μου στην Ασία αυτό το σαββατοκύριακο. Παίζω στη Μπανγκόκ και στη Σιγκαπούρη για πρώτη φορά κι ύστερα στο Μπαλί για δεύτερη. Μετά επιστρέφω Ευρώπη, Awakenings στο Άμστερνταμ και Circo Loco στο DC10 την επόμενη εβδομάδα. Έχω κάποια φεστιβάλ σε Μεγάλη Βρετανία, Κροατία, Άμστερνταμ και Ουγγαρία, κι επίσης μια tour δύο εβδομάδων στη Βόρεια και Νότια Αμερική. Επιστρέφω στην Κολομβία και κάνω τα debut gigs μου στο Εκουαδόρ, κάτι για το οποίο είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένη. Ύστερα θα με βρείτε να σκάω μύτη κάποιες φορές στο DC10 στην Ίμπιζα όπου και είναι η βάση μου αυτό το καλοκαίρι- και το λατρεύω.

Διάβασα σε μια συνέντευξή σου ότι ερωτεύτηκες τη σκηνή όταν πήγες για πρώτη φορά στην Ίμπιζα, σαν clubber. Τι κάνει κατά τη γνώμη σου αυτό το μέρος τόσο ξεχωριστό για clubbers και DJs;
Πολλοί βλέπουν την Ίμπιζα με διαφορετική ματιά, οπότε εκτός από τη δική μου άποψη δε μπορώ να ξέρω για τους άλλους. Αλλά για μένα ήταν το Circo Loco στο DC10 και το Cocoon στο Amnesia αυτά που με συνεπήραν. Είμαι μουσικόφιλη από πολύ μικρή και κάτι μέσα μου έκανε κλικ όταν πέρασα εκεί μια σεζόν το 2005. Μου έδωσαν τρομερή έμπνευση οι DJs που πέρασαν τότε από’κει, και η μουσική που άκουσα. Επίσης εκεί γνώρισα κάποιους από τους καλύτερούς μου φίλους, γενικά η ανακάλυψη και εμπειρία μου αυτή με συνεπήρε τελείως.

Ξέρεις, οι Έλληνες clubbers έχουν μια πολύ δυνατή σύνδεση με το crew του DC10. Περιέγραψέ μας, πώς είναι να συμπεριλαμβάνεσαι και να παίζεις μαζί με τόσο ταλαντούχους DJs? Ποιες είναι οι πρώτες σου σκέψεις μετά από ένα party στο DC10;
Είναι, ειλικρινά, ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Πάντα με κάνει να χαμογελάω όταν τελειώνω το set μου και δε μπορώ να θυμηθώ ούτε ένα κομμάτι από αυτά που έπαιξα. Είμαι σχεδόν εκστασιασμένη, και σίγουρα περισσότερο εκεί με το πνεύμα παρά με το σώμα.

Νομίζω πως όταν παρτάρεις για χρόνια σου δημιουργείται ένα πολύ δυνατό ένστικτο, διαισθάνεσαι τι θα δουλέψει στο dancefloor και τι όχι. Και αισθάνομαι ευλογημένη που μπορώ (ελπίζω δηλαδή να μπορώ) να δίνω σήμερα στους ανθρώπους την ίδια έμπνευση που πήρα κι η ίδια πριν από εννιά χρόνια.

Έχοντας πλέον μια στιβαρή και επιτυχημένη καριέρα, αισθάνεσαι ακόμα καμιά φορά αγχωμένη όταν πρόκειται να παίξεις σε καινούρια venues; Έχεις κάποιο «τελετουργικό» για να ηρεμείς, προγραμματίζεις τι θα παίξεις, ποια είναι η διαδικασία;
Ακόμα αγχώνομαι καμιά φορά. Είναι αστείο, γιατί πέρασα από μια περίοδο που δεν επηρεαζόμουν καθόλου. Όμως υποθέτω πως έτσι πάει με τα πάντα. Η διάθεση και το άγχος έχουν σκαμπανεβάσματα και συνήθως εξαρτάται από το πώς αισθάνεσαι γενικά την κάθε χρονική περίοδο, αν είσαι κουρασμένος (που συμβαίνει συχνά σ’αυτή τη δουλειά) ή οτιδήποτε άλλο.

Βασικά κάνω yoga και διαλογισμό από τότε που άρχισα το DJing και την παραγωγή full-time, και νομίζω πως δέκα λεπτά διαλογισμού πριν το gig πραγματικά βοηθούν. Δέκα λεπτά είναι αρκετά για να κάνεις ένα διάλειμμα από τις σκέψεις σου και να συγκεντρωθείς. Αλήθεια δουλεύει, όταν δε βρίσκω χρόνο να το κάνω καταλαβαίνω μεγάλη διαφορά. Βοηθάει ακόμα πολύ το να πας και να κάνεις ένα sound check πριν το gig για να έχεις μια ξεκάθαρη ιδέα για το set-up και το μέγεθος του venue. ‘Ετσι οι πιθανότητες να σε καταβάλλει το οτιδήποτε είναι λιγότερες.

Μερικές βαθιές αναπνοές είναι επίσης ένα καλό τρικ.

Ποια είναι η μεγαλύτερη χαρά στη ζωή ενός DJ;
Η μεγαλύτερη χαρά για μένα προκύπτει από το ότι μπορώ να κάνω κάτι για το οποίο είμαι αληθινά παθιασμένη, να μεταδώσω αυτό το πάθος σε ένα πλήθος και να δώσω μια αίσθηση απελευθέρωσης στη βραδιά των ανθρώπων. Όταν έβγαινα έξω και άκουγα τους αγαπημένους μου DJs, η αίσθηση ανακούφισης και χαράς που έπαιρνα ήταν τόσο μεγάλη, που ελπίζω τώρα να μπορώ κι εγώ να κάνω το ίδιο γι’αυτούς που έρχονται να με ακούσουν.

Τώρα, από την άλλη μεριά, ποιο είναι το μεγαλύτερο ζόρι στη ζωή ενός DJ;
Υπάρχουν δύο πράγματα που θεωρώ ως τα πιο δύσκολα. Πρώτον, ώρες- ώρες είναι πολύ κουραστική. Ύστερα, καταλήγεις συχνά να έχεις πολύ διαφορετικό πρόγραμμα από αυτό που έχουν οι φίλοι σου. Λείπεις πολύ καιρό ή παίζεις κάθε σαββατοκύριακο, το οποίο για τους περισσότερους ανθρώπους είναι ο μοναδικός ελέυθερος χρόνος που έχουν εκτός δουλειάς.

Πάντως σε τελική ανάλυση, δε νομίζω πως μπορώ να έχω και παράπονο. Αισθάνομαι πραγματικά τυχερή που έχω τη δυνατότητα να κάνω κάτι που αγαπώ. Δε θα το άλλαζα για τίποτα στον κόσμο.

Έχεις αναφερθεί στο παρελθόν για το γεγονός πως συγκρίνεσαι κυρίως με άλλες γυναίκες DJs. Πιστεύεις ότι ακόμα υπάρχει σεξισμός στη σκηνή; Πώς βλέπεις αυτή την «κατηγοριοποίηση» των DJs ανάλογα με το φύλο τους;
Αναμφίβολα τείνουν να με συγκρίνουν περισσότερο με γυναίκες DJs απ’ότι άντρες στη σκηνή. Μπορώ να το καταλάβω μέχρι ένα βαθμό, αφού οι γυναίκες είναι ακόμα η μειοψηφία. Πρόσφατα, έγραψε το Marie Claire ένα κομμάτι για μένα κι η δημοσιογράφος που μου πήρε τη συνέντευξη έκανε μια πολύ καλή παρατήρηση. Είπε πως από τους top 1000 DJs του RA μόνο οι δώδεκα είναι γυναίκες, κι ήταν σοκαρισμένη από το γεγονός.

Πάντως φαίνεται πως οι γυναίκες κάνουν αισθητή την παρουσία τους περισσότερο από ποτέ. Ακούω συνέχεια για καινούριες DJs και παραγωγούς, οπότε ποιος ξέρει, ίσως μια μέρα όλα αυτά να τα θυμόμαστε ως παρελθόν.

Πες μας για το ‘Embrace’ EP σου, που κυκλοφορείς με τη Leftroom. Ποιο είναι το concept πίσω από το ΕΡ;
Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο concept. Όταν μπαίνω στο στούντιο απλά φτιάχνω μουσική. Νομίζω πως δεν είναι καλό να υπεραναλύουμε και να σκεφτόμαστε πολύ τη διαδικασία της παραγωγής. Συχνά τη ζορίζουμε υπερβολικά και καταλήγουμε να κάνουμε πράγματα στημένα, που δε βγαίνουν «φυσικά» από μέσα μας.

Ο περιορισμένος αριθμός και η χαμηλή, σχετικά, συχνότητα των κυκολοφοριών σου, είναι συνειδητή απόφαση;
Από τότε που ξεκίνησα να δουλεύω full-time, πριν τρία χρόνια το Σεπτέμβρη, είμαι σε tour σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο οπότε λείπω πολύ και ο χρόνος στο στούντιο είναι περιορισμένος. Συνειδητοποιώ όμως πως με κάθε κομμάτι που φτιάχνω γίνομαι καλύτερη στην παραγωγή και εξελίσσομαι στυλιστικά.

Πάραυτα, η όλη διαδικασία δεν είναι τόσο γρήγορη όσο θα ήθελα. Όταν ξεκίνησα να αυτο-εκπαιδεύομαι στην παραγωγή, μου έγινε διάγνωση μιας σπάνιας, ανίατης ασθένειας στα μάτια. Έτσι όσο οι δεξιότητές μου αναπτύσσονται, παράλληλα και σταδιακά τυφλώνομαι και παρόλο που δεν έχω καμία πρόθεση να το αφήσω αυτό να με εμποδίσει, δε σταματά να επιβραδύνει την όλη πορεία μου σε αρκετά μεγάλο βαθμό.
Πέραν αυτού, είμαι επίσης της άποψης «ποιότητα, όχι ποσότητα».

Λυπάμαι πολύ που το ακούω αυτό, όμως ομολογώ πως η τόσο θετική και δυναμική σου στάση είναι πραγματικά εντυπωσιακή και αξιοθαύμαστη. Και παράδειγμα για οποιονδήποτε περνά κατάσταση παρόμοια με τη δική σου.
Ποια είναι τα σχέδιά σου για το υπόλοιπο καλοκαίρι, τι ακόμη να περιμένουμε από’σένα;
Σχετικά με την παραγωγή, έχω το Leftroom EP έτοιμο. Θα χωριστεί σε δύο releases- μία σε βινύλιο και μία σε digital μορφή με remixes από Cassy και Paul Du Lac. Επίσης έχω το remix ενός κομματιού του Renato Ratier που θα κυκλοφορήσει από τη Βραζιλιάνικη D-Edge Recordings αυτό το μήνα. Έπειτα έχω ένα κομμάτι σε μια special edition που θα βγει πάλι μόνο σε βινύλιο από τη Visionquest το Σεπτέμβριο, και το λανσάρισμα του δικού μου vinyl- only label που θα γίνει αργότερα μέσα στο χρόνο.