O Ελβετός Sam Geiser που ζει στη Βέρνη, είναι ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο Deetron. Πρώτες μουσικές αγάπες της ζωής του ήταν η hip hop κι η jazz, ενώ κύρια επιρροή του υπήρξε ο Jeff Mills.

Ο Sam έχει αποθεωθεί σαν performer κι είναι πλέον γνωστός για το ταλέντο και τις ικανότητές του στα decks.  Το «στα decks» εδώ είναι κυριολεκτικό, αφού μπορεί να παίζει σε τρία decks ταυτόχρονα (ναι, ταυτόχρονα) κι εκτός αυτού, νιώθει άνετα τόσο με το αναλογικό όσο και με το ψηφιακό Djing, φυσικά με τα ίδια –καταπληκτικά- αποτελέσματα. Το επόμενο βήμα είναι να παίζει σε πέντε αόρατα decks τηλεπαθητικά από τη Μαδαγασκάρη και μαζί με τα φοβερά sets του από τα ηχεία να βγαίνουν και κουνέλια. Δε θα εκπλαγεί κανείς...

Το πώς διαλέγουν οι καλλιτέχνες τα ψευδώνυμά τους είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον, πώς διάλεξες εσύ το δικό σου; Υπάρχει ιστορία πίσω από αυτό; 

Η ιστορία είναι πολύ βασική και απλή. Όταν πήρα το πρώτο μου gig σε μια γειτονική πόλη έπρεπε να έχω ένα stage name, και μετά από λίγο παιχνίδι με τις λέξεις κι ενώνοντας διάφορα κομμάτια τους σκέφτηκα το Deetron. Τόσο απλό.  

Από τέλη Οκτώβρη κυκλοφορεί το δεύτερό σου album, από τη Βέλγικη Music Man Records. Περιέχει κάποια solo tracks για τα οποία έχεις δουλέψει με πολύ μεγάλα ονόματα, όπως Hercules & Love Affair, Seth Troxler, Fritz Kalkbrenner κ.ά. Οι συνεργασίες αποτελούν δύσκολη πρόκληση για σένα ή υπερισχύει η αμοιβαία υποστήριξη; Είναι η σκληρή δουλειά ακόμα σκληρότερη όταν δουλεύεις στενά με τόσους διαφορετικούς ανθρώπους; 

Βασικά μου αρέσουν πάρα πολύ οι συνεργασίες, ειδικά όταν πρόκειται για φωνητικά. Χρειάζεται όντως αρκετή προσπάθεια για να τα συγκροτήσω όλα και να ολοκληρώσω ένα κομμάτι, αφού συνήθως υπάρχει πολύ μπρος-πίσω μεταξύ εμού και του εκάστοτε συνεργάτη μου, κατά τη διαδικασία. Πάραυτα βρίσκω ωραία πρόκληση το να παίρνω το performance κάποιου άλλου, όποιας φύσης και να είναι αυτό, και να το μετατρέπω σε κάτι με τη δική μου προσωπική μουσική πινελιά. 

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που ενδέχεται να προκύψουν στο στούντιο και πώς καταφέρνεις να τις αντιμετωπίζεις; 

Νομίζω είναι πολύ σημαντικό το να μην κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά ή να κολλάς σε συγκεκριμένες φόρμουλες, κάτι που θεωρώ ως τη μεγαλύτερη πρόκληση στο στούντιο. Εκτός αυτού, μπορεί να υπάρξουν περίοδοι κατά τις οποίες για τον άλφα ή βήτα λόγο, το να γράψω νέα μουσική είναι πολύ δύσκολο. Αλλά δεν το κουράζω. Απλά κρατάω το draft και συνεχίζω να δουλεύω πάνω σ’αυτό μετά από λίγες ημέρες, βδομάδες ή και μήνες. 

Αν σου ζητούσαν να περιγράψεις μια εικόνα ή να διηγηθείς μια μικρή ιστορία, που να προσδιορίζει το άλμπουμ σου... Ποια εικόνα ή ιστορία θα ήταν η πιο κατάλληλη; 

Εμπνέομαι πολύ από το να περπατάω και να απολαμβάνω την ομορφιά της φύσης, οπότε θα μπορούσα να σκεφτώ πολλές εικόνες τοπίων να ταιριάζουν με το αλμπουμ... Ένα ποτάμι να τρέχει μέσα σ’ένα δάσος, ίσως; 

Πώς προέκυψε ο τίτλος του άλμπουμ σου; Υπάρχει κάποιο στόρυ πίσω απ’αυτόν; 

‘Music Over Matter’ για μένα, σημαίνει πως πάνω απ’όλα είναι η μουσική. Το άτομο από πίσω της, το φορμάτ και τα μέσα με τα οποία φτιάχτηκε, είναι δευτερεύοντα. Focus στην ουσία, θα έλεγα. Επίσης τρέχω μια βραδιά με το ίδιο όνομα εδώ στη Βέρνη, με guest ονόματα όπως Todd Terje, Ame, MCDE και Breach.

Τι θα συμβούλευες νέους ανθρώπους που προσπαθούν να πετύχουν στη μουσική βιομηχανία; Έχεις παρατηρήσει κάποια –θετικά ή αρνητικά- μοτίβα επαγγελματικών συμπεριφορών σε όσους έχεις γνωρίσει μέχρι σήμερα; 

Το πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου είναι να προσπαθήσεις να χτίσεις κάτι δικό σου, να σταθείς εκτός μάζας από άποψη τόσο μουσικής όσο και επιχειρηματικά. Να μην ακολουθείς συγκεκριμένες τάσεις ή ομάδες, αφού συνήθως αυτό αποδεικνύεται όχι και τόσο ωφέλιμο μακροπρόθεσμα.Έχω δει νέους που νομίζουν ότι πρόκειται μόνο για ένα πάρτυ όπου απλά παίζεις μουσική σ’ένα λάπτοπ, όμως υπάρχουν και πολλοί νέοι παραγωγοί που φαίνεται να κάνουν τα πάντα σωστά. Είμαι εντυπωσιασμένος από το πόσο ώριμα κινούνται αυτοί μέσα στη βιομηχανία. 

Ποιο είναι το κλειδί της επιτυχίας κατά τη γνώμη σου; 

Αλήθεια δεν σκέφτομαι πολύ τι να κάνω και πότε, προκειμένου να είμαι επιτυχημένος. Αλλά έχω δουλέψει αρκετά σκληρά και με πολλή αφοσίωση όλα αυτά τα χρόνια, οπότε πιστεύω πως αυτό πρέπει να είναι...   

Όπως διαβάζω στο bio σου, μπορείς να μιξάρεις παίζοντας σε τρία διαφορετικά decks ταυτόχρονα. Ομολογουμένως αυτό είναι πάρα πολύ εντυπωσιακό, και σίγουρα πολλοί από τους fans σου θα αναρωτιούνται πώς το κατάφερες. Είναι αποτέλεσμα συνεχούς εξάσκησης ή μήπως υπάρχει κάποιο είδος «μυστικής τεχνικής»; 

Δεν υπάρχει κάποια μυστική τεχνική, δυστυχώς. Πραγματικά οφείλεται στην εξάσκηση, υποθέτω σε συνδυασμό με ένα κάποιο προϋπάρχον μουσικό ταλέντο. Αν και θα ήθελα να πιστεύω πως κάπου πάνω μου έχω ενσωματωμένο sync :-)

Υπάρχει ένα συνεχόμενο debate σχετικά με το ζήτημα ‘analogue vs. digital mixing’. Τι πιστεύεις γι’αυτό; Έχεις προσωπική προτίμηση ανάμεσα στα δυο εσύ ο ίδιος; 

Δεν έχω κάποια προτίμηση, όμως προσπαθώ να εκμεταλλεύομαι στο έπακρο και τα δύο με τον καλύτερο δυνατό συνδυασμό, ο οποίος τη δεδομένη στιγμή είναι βινύλια και ψηφιακά αρχεία από USB μέσω CDJ's. Κάνω πολλά edits αποκλειστικά για τα sets μου και παίζω accapella's ή μόνο beat versions συγκεκριμένων κομματιών, με τη βοήθεια ψηφιακών εργαλείων. Από την άλλη, είναι πράγματι δύσκολο να υπερνικήσεις το ζεστό ήχο και τη φυσική ομορφιά ενός δίσκου με αληθινό cover. 

Τέλος, μια ερώτηση που μ’αρέσει πολύ να κάνω τελευταία... Ένα τζίνι εμφανίζεται μπροστά σου, πρόθυμο να πραγματοποιήσει τρεις ευχές σου... Τι ευχές θα έκανες; 

Οποιοσδήποτε μάγος θα μπορούσε να επιβεβαίωσει πως αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να αποκαλύπτονται! :-)